انواع آشکارسازهای (ذتکتور های ) آتش

انواع آشکارسازهای (ذتکتور های ) آتش ، نحوه کار آنها

در این پست انواع مختلف آشکارسازهای حریق را که امروزه در بازار حرفه ای بخش حفاظت از حریق وجود دارد را مشاهده خواهیم کرد. تجزیه و تحلیل هر نوع آشکارساز حریق انجام خواهد شد تا بفهمیم که با توجه به نوع آتش سوزی مورد انتظار در هر مکان کدام بهینه ترین هستند. ما انواع یا کلاس های زیر آشکارسازهای آتش را متمایز خواهیم کرد:

1. آشکارسازهای دود: نوری، فوتوالکتریک و یونی.
2. آشکارسازهای دما: حرارتی و حرارتی.
3. آشکارسازهای شعله: مادون قرمز، فرابنفش و ترکیبی IR+UV.
4. آشکارسازهای مادون قرمز خطی
5. آشکارسازهای گاز
6. کابل آشکارساز یا سنسور دما برای آتش سوزی.

آشکارساز آتش چیست، تعریف

آشکارساز حریق وسیله ای است که وجود آتش را تشخیص می دهد . این کار را می توان به چند روش انجام داد، از جمله موارد زیر:

• آشکارسازهای دود از حسگر نوری یا الکتروشیمیایی برای تشخیص دود استفاده می کنند.
• آشکارسازهای گازهای قابل احتراق از یک سلول الکتروشیمیایی یا حسگر کاتالیزوری برای تشخیص گازهای قابل احتراق در هوا استفاده می کنند.
• دتکتورهای دود یونیزاسیون قادر به تشخیص ذرات بزرگ و کوچک موجود در هوا و همچنین مقادیر زیاد دود هستند. به دلیل استفاده از اجزای رادیواکتیو استفاده نمی شود.

سیستم تشخیص حریق چیست؟

سیستم تشخیص حریق یک سیستم الکترونیکی است که از انواع مختلف دستگاه‌ها تشکیل شده است و هدف آن شناسایی پیشگیرانه آتش‌سوزی در ابتدایی‌ترین مرحله آن و ارسال سیگنال‌های هشدار به پرسنل کاربر تأسیسات برای جلوگیری از گسترش آن است.

این سیستم‌ها معمولاً از یک واحد پردازش مرکزی ، به نام پانل آتش، عناصر کمکی مانند ماژول‌ها یا منابع تغذیه، و عناصر میدانی مانند دکمه‌های هشدار، آژیرها و آشکارسازها تشکیل می‌شوند.

یک سیستم تشخیص حریق می تواند به خودی خود یک سیستم مستقل (تاسیسات کوچک) یا بخشی از یک سیستم بزرگتر (تاسیسات متوسط ​​یا بزرگ) را تشکیل دهد. یک نمونه از یک سیستم کوچک ممکن است یک سیستم خانگی باشد، که در آن آشکارسازهای دود می توانند به یکدیگر و به زنگ امنیتی خانه شما متصل شوند، به طوری که وقتی یک آشکارساز زنگ هشدار خود را فعال می کند، از طریق صفحه کنترل به کاربر می رسد.

سیستم‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تر می‌توانند، برای مثال، تأسیسات چند خلیجی یا چند ساختمانی، با چندین پانل آتش‌نشانی که از طریق یک شبکه اضافی به یکدیگر متصل شده‌اند، که در آن ترکیبی از تشخیص و ارتباط با توجه به پیش‌بینی آتش‌سوزی هر مکان است.

تاسیسات همچنین می توانند از نوع معمولی یا آنالوگ باشند ، که اولین آنها سیستمی است که در آن چندین آشکارساز به هم متصل می شوند تا زنگ هشدار را منتشر کنند و معمولاً حضور دقیق شروع آتش را نادیده می گیرند. این ساده ترین سیستم است. از سوی دیگر، سیستم آنالوگ بسیار توسعه یافته‌تر از نظر فناوری، به صراحت اعلام خطر می‌کند، بنابراین دقیقاً مشخص می‌شود که کدام تجهیزات سیستم تشخیص هشدار آتش‌سوزی را اعلام کرده یا تشخیص داده است.

 1) آشکارسازهای دود: نوری، فوتوالکتریک و یونی

آشکارسازهای دود نوری

آشکارساز دود نوری دستگاهی است که دود ایجاد شده در آتش را تشخیص می‌دهد و به داخل آشکارساز کشیده می‌شود، به طوری که با استفاده از دیودهای ساطع نور (LED) محیط اطراف را در آنالیز آشکارساز محفظه دود روشن می‌کند . LED ها به یک ردیاب نوری، معمولاً یک آرایه فتودیود یا یک فتودیود منفرد متصل می شوند. دیود نوری نور منعکس شده را به الکتریسیته تبدیل می کند و ولتاژ تولید شده برای تعیین وجود دود در محل محافظت شده استفاده می شود.

آنها به دلیل تطبیق پذیری خود پرمصرف ترین آشکارسازها هستند و به ویژه در مکان هایی که می توان انتظار آتش سوزی که به سرعت دود ایجاد می کند مانند انبارهای پارچه، چوب و به طور کلی تقریباً هر محصولی که مایع، گاز یا مایع ندارد نشان داده می شود. اجزای شیمیایی .

یک نوع پرکاربرد، آشکارساز دو فناوری نوری-حرارتی است ، برای مکان‌هایی که در طول استفاده معمولی دود تولید می‌کنند، مانند پارک خودرو، به طوری که وقتی هر دو فناوری از محدودیت‌های خود فراتر رفتند، آشکارساز زنگ هشدار را فعال می‌کند. آستانه ها

آشکارسازهای دود فوتوالکتریک

این آشکارسازها از نور برای تشخیص دود استفاده می‌کنند ، اما سریع‌تر از آشکارسازهای نوری پاسخ می‌دهند، زیرا فناوری تشخیص ساده‌تر است: مانند مدل‌های نوری، نیازی به LED یا پرتو لیزر برای اسکن دوربین نیست. سرعت واکنش این دستگاه‌ها آن‌ها را برای مناطقی ایده‌آل می‌کند که در آن‌ها محافظت در برابر آتش‌سوزی که انتظار می‌رود به سرعت رشد کنند ، مانند آشپزخانه‌ها مورد نیاز است.

آشکارسازهای دود یونی (یا یونیزاسیون)

این دستگاه‌ها شبیه دستگاه‌های فوتوالکتریک هستند که به سرعت بدون تکیه بر مکانیزم اسکن پیچیده پاسخ می‌دهند. با این حال، حسگرهای آن با اندازه‌گیری سطوح یون در هوای اطراف کار می‌کنند ، نه نور مرئی مانند فناوری‌های مشابه.

این بدان معناست که آشکارسازهای یونی در آتش سوزی هایی که انتظار نمی رود مقدار زیادی دود وجود داشته باشد، کارایی بیشتری دارند، به ویژه در محیط های شیمیایی استفاده می شود، اگرچه باید توجه داشت که این آشکارساز نوعی آشکارساز است که در حال حاضر از بازار خارج شده است. به محدودیت های زیست محیطی ، از آنجایی که عنصری است که از مقدار کمی مواد رادیواکتیو برای عملکرد استفاده می کند، بنابراین تمایل به جایگزینی آن و مدیریت ویژه پسماند وجود دارد .

سیستم های آشکارساز آسپیراسیون

این نوعی آشکارساز نیست که از فناوری دیگری غیر از نوری یا یونی استفاده کند، بلکه اینها سیستم‌هایی هستند که از یک آشکارساز با فناوری‌های تشخیص مختلف تشکیل شده‌اند که دود از طریق یک سیستم لوله‌ها و پمپ مکش به سمت آنالیز هدایت می‌شود. حوزه.

این تجهیزات قادر است مناطق و حجم های زیادی را پوشش دهد و اصل کارکرد آن مکش هوا از ناحیه حفاظت شده از طریق سوراخ های مدرج در یک سیستم لوله است تا به صورت بله به محفظه آشکارساز برسد و در صورت تشخیص دود، بسته به آن بر اساس فناوری موجود، هشدار مربوط به سیستم تشخیص و اعلام حریق را فعال یا تولید می کند.2. آشکارسازهای دما: حرارتی و حرارتی

2) آشکارسازهای حرارتی

آنها برای تشخیص درجه حرارت بالا استفاده می شوند ، هنگامی که از آستانه دمای از پیش تعریف شده در دوربین شما فراتر رفت، سیگنال هشدار را فعال می کنند.

این حسگرها می‌توانند دماسنج‌های مقاومت پلاتینی (PRT) یا ترموکوپل‌هایی باشند که تغییر دما را در یک سیم تشخیص می‌دهند.

آنها به ویژه در مکان هایی که دمای بالا در طول فعالیت معمولی رخ می دهد یا جایی که افزایش ناگهانی دما وجود دارد، مانند اجاق ها یا آشپزخانه ها نشان داده می شوند.

آشکارسازهای ترموولوسیمتری

کلاس های ترموولوسیمتری (TV) آشکارسازهای آتش، نوعی آشکارساز دود هستند که از ترمیستور برای تشخیص افزایش دمای آتش استفاده می کنند . ترمیستور نیمه هادی است که مقاومت الکتریکی آن با دما تغییر می کند. ترمیستور در جریان هوا قرار می گیرد و به مدار الکترونیکی متصل می شود که با افزایش دمای هوا، تغییرات ولتاژ را اندازه گیری می کند. هنگامی که دود وارد جریان هوا می شود، گرما را جذب کرده و دمای آن را کاهش می دهد. این باعث تغییر ولتاژ اندازه گیری شده توسط مدار آشکارساز ترموولوسیمتر می شود که سیگنال هشدار را فعال می کند.

بیشترین استفاده از این نوع آشکارساز در پارکینگ هایی است که نمی خواهید از اپتیکال حرارتی استفاده کنید یا در آشپزخانه هایی که از حرارت معمولی استفاده نمی شود و پیش بینی نمی شود که تغییرات ناگهانی دما ایجاد شود. مانند فر

3) آشکارسازهای شعله: مادون قرمز، فرابنفش و ترکیبی IR+UV

این مدل از آشکارسازهای شعله از حسگرهای نور مادون قرمز یا فرابنفش برای تشخیص طیف مشخصه شعله استفاده می کنند . آنها اغلب با آشکارسازهای دود ترکیب می شوند تا یک سیستم تشخیص آتش موثرتر ایجاد کنند.

آشکارسازهای شعله مادون قرمز IR

آشکارساز شعله مادون قرمز (IR) دستگاهی است که تشعشعات مادون قرمز (گرما) ساطع شده از شعله های آتش را تشخیص می دهد . آشکارسازهای شعله مادون قرمز حاوی یک عنصر حسگر تابشی است که تابش مادون قرمز را به سیگنال های خروجی الکتریکی تبدیل می کند .

آشکارسازهای شعله نور فرابنفش UV

آشکارسازهای شعله فرابنفش از ترکیبی از حسگرهای نور، فیلترها و آشکارسازهای نوری برای تشخیص نور فرابنفش ساطع شده از شعله استفاده می کنند . یک پرتو نور از ناحیه ای که توسط آشکارساز نظارت می شود هدایت می شود و اگر جسمی به هر طریقی نور را مسدود کند باعث شکستن پرتو و ایجاد زنگ هشدار می شود. این آشکارساز همچنین می تواند برای تشخیص دود با استفاده از فیلتر مادون قرمز استفاده شود که تمام نور مرئی را از پرتو حذف می کند.

آشکارسازهای شعله فرابنفش مناسب ترین برای استفاده در مناطق با خطر آتش سوزی یا انفجار مانند پالایشگاه های نفت، کارخانه های شیمیایی و انبارها هستند. آنها همچنین می توانند در آشپزخانه نصب شوند.

آشکارسازهای شعله مادون قرمز به همراه فرابنفش IR+UV

آشکارسازهای شعله ترکیبی مادون قرمز و فرابنفش نوعی آشکارساز آتش هستند که از فناوری اشعه ماوراء بنفش و نور مادون قرمز برای تشخیص وجود شعله استفاده می کنند .

این آشکارسازها معمولاً در مناطقی که جرقه یا شعله وجود دارد ، مانند آشپزخانه، حمام، گاراژ، اتاق های تاسیسات و کارگاه ها استفاده می شود.

4) آشکارسازهای مادون قرمز خطی

آشکارسازهای مادون قرمز خطی یا معمولاً "دود یا موانع خطی" نامیده می شوند، نوعی آشکارساز هستند که از پرتوهای نور مادون قرمز برای تشخیص اجسام استفاده می کنند . آشکارساز از دو بخش تشکیل شده است: یک فرستنده و یک گیرنده. امیتر وسیله ای است که پرتوهای مادون قرمز را ساطع می کند، در حالی که گیرنده اشعه های بازتاب شده را تشخیص می دهد.

هنگامی که جسمی مسیر بین امیتر و گیرنده را مسدود می کند ، پرتو نور قطع می شود. این وقفه توسط کنترلر تشخیص داده می شود و توسط کنترل کننده برای ایجاد زنگ هشدار یا سایر اقدامات استفاده می شود.

موانع مادون قرمز خطی را می توان در نقاط ورودی مانند درها یا دروازه ها نصب کرد ، اگرچه کاربرد اصلی آنها برای محافظت از مناطق بزرگ مانند انبارها است ، جایی که نصب معمولی آشکارسازهای نوری یا حرارتی می تواند به معنای هزینه نصب هنگفت باشد.

سایر عناصری که در مناطق بزرگ نصب می شوند، سیستم های تشخیص آسپیراسیون هستند که قبلاً در بالا به بررسی آنها پرداختیم.

 5)آشکارسازهای گاز

آشکارسازهای گاز برای تشخیص وجود گازهای قابل احتراق استفاده می شوند. آشکارسازهای گاز در کاربردهای صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند ، اما در کاربردهای مسکونی نیز رایج تر می شوند.

آشکارسازهای گاز برای تشخیص وجود گازهای انفجاری و سمی طراحی شده اند. یک مثال خوب مونوکسید کربن (CO) است. مونوکسید کربن گازی بی رنگ و بی بو است که در صورت وجود در غلظت کافی می تواند باعث مرگ شود.

مخصوصاً در مناطق معمولی دود و دی اکسید کربن مانند پارکینگ یا در خانه‌هایی که سیستم‌های گرمایشی احتراق دارند توصیه می‌شود.

6) کابل آشکارساز آتش یا سنسور دما

کابل آشکارساز آتش یا سنسور دما از دو قسمت تشکیل شده است: هادی اولیه و ثانویه . هادی اولیه معمولا مس است، در حالی که ثانویه آلومینیوم است.

این دو هادی توسط یک عایق از هم جدا شده اند که از تماس آنها و ایجاد اتصال کوتاه جلوگیری می کند. علاوه بر این، از رسیدن آتش یا دود به پانل کنترل جلوگیری می کند، جایی که می تواند به آن آسیب برساند یا باعث خاموش شدن زودهنگام آن در مواقع اضطراری آتش سوزی شود.

دو نوع روش اتصال برای این نوع آشکارساز وجود دارد: اتصالات تک قطبی و چند قطبی.

این نوع آشکارساز معمولاً بر روی سقف یا دیوار نصب می شود .

سنسورهای دما به طور کلی وسایلی هستند که دما را با تماس سطح، مایع یا گاز اندازه گیری می کنند . آنها کاربردهای زیادی دارند، مانند کنترل دمای مایع خنک کننده موتور به طوری که موتور بیش از حد گرم نشود. از سنسورهای دما نیز در سیستم های گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که دما در سطح مطلوبی برای سرنشینان باقی می ماند.

بسیاری از خودروها از ترمیستور برای کنترل دمای سیستم های گرمایشی خود استفاده می کنند. سنسور به یک برد مدار داخل خودرو متصل می شود و زمانی که تشخیص داد دما به کمتر از حد تنظیم شده خود رسیده است، گرمایش را روشن می کند.

نحوه انتخاب مناسب ترین نوع آشکارساز حریق

قبل از انجام هر پروژه آتش نشانی، ما باید ویژگی های خاصی از محل یا محوطه ای که باید محافظت شود را کاملاً بدانیم :

• مقررات کاربرد.
• اندازه نصب
• هدف از ردیاب چیست ؟ آیا برای تشخیص دود، گرما، گاز است؟
• محیط شما چگونه است و چه نوع آتش سوزی در آن مکان مورد انتظار است؟
• چه سطحی از ریسک در ساختمان/خانه/کسب و کار/و غیره داریم؟
• آتش سوزی در منطقه، منطقه یا تجهیزات حفاظت شده چه پیامدهای فنی، اقتصادی یا تولیدی می تواند داشته باشد؟
• بودجه شما چقدر است ؟

بسته به پاسخ ها، سیستم باید با توجه به نوع آشکارسازهای متناسب با خطر هر مکان خاص، به عنوان یک راه حل جهانی در نظر گرفته شود، با توجه به دستورالعمل هایی که در هر یک از انواع آشکارسازهای آتش نشانی که معمولاً در بازار وجود دارد، اشاره کرده ایم.

از آنجایی که یک سیستم تشخیص حریق از انواع مختلفی از آشکارسازها تشکیل شده است که هر کدام برای تشخیص یک یا چند نوع آتش طراحی شده اند، انتخاب صحیح مناسب ترین نوع آشکارساز به منطقه ای که باید محافظت شود و نوع خطر موجود بستگی دارد. در آن فضا .

اگر برای انتخاب مناسب ترین سیستم تشخیص حریق یا نوع آشکارساز برای پروژه خود به کمک نیاز دارید، با ما تماس بگیرید و ما خوشحال خواهیم شد به شما کمک کنیم تا نیازهای خود را تجزیه و تحلیل کنیم و راه حل مناسبی را که نیازهای شما را برآورده می کند پیدا کنید.